Wat speelde er zich af?
De piloot heeft een arbeidsovereenkomst met een internationale luchtvaartmaatschappij gevestigd te London. Hij is gedurende het jaar 2014 echter gestationeerd op luchthaven Charles de Gaulle in Parijs (Frankrijk). Naast de internationale vluchten buiten Frankrijk verzorgt hij enkele binnenlandse vluchten in Frankrijk, heeft hij een aantal stand-bye dagen op luchthaven Charles de Gaulle, volgde hij een training in Parijs en nam deel aan een focusgroep in Parijs. In 2014 werkte hij 105 dagen in het kader van genoemde dienstbetrekking waarvan 72 dagen buiten Frankrijk.
Voor het betreffende belastingjaar claimt de piloot een aftrek ter voorkoming van dubbele belasting in zijn (Nederlandse) aangifte inkomstenbelasting omdat de piloot de mening is toegedaan dat zijn inkomen uit dienstbetrekking al in Frankrijk onderworpen is geweest én de binnenlandse vluchten niet onder de definitie van ‘internationaal verkeer’ zouden vallen.
Het oordeel van de rechtbank
De kernvraag is of de feitelijke werkzaamheden van de piloot onder de definitie “luchtvaart in het internationale verkeer valt”, waardoor het “piloten-artikel” uit het belastingverdrag Nederland-Frankrijk (al of niet) van toepassing is.
Definities in belastingverdragen worden in beginsel uitgelegd aan de hand van het OESO-modelverdrag. Dit is anders indien, zoals in het onderhevige geval met Frankrijk, het toepasselijke belastingverdrag een afwijkende bepaling bevat. Uitleg van de definitie moet dan uit de nationale wetgeving komen, in dit geval de wet Inkomstenbelasting 2001. De werkzaamheden van de Nederlandse piloot vallen naar mening van de Rechtbank onder de nationale definitie van vervoer in het internationale verkeer: “vervoer [..] door de lucht van personen [..] tussen plaatsen buiten Nederland onderling”. De bijkomende activiteiten van de piloot vormden in het kader van “luchtvaart in het internationale verkeer ” geen afzonderlijke categorie inkomsten.
De Rechtbank beslist derhalve terecht dat het piloten-artikel uit het belastingverdrag tussen Nederland en Frankrijk van toepassing is, waardoor de woonstaat, in casu Nederland, inkomstenbelasting mag heffen over het genoten Franse inkomen. De piloot heeft dus geen recht op enige aftrek ter voorkoming van dubbele belastingheffing.
Over de premies sociale verzekeringen wordt in de uitspraak van de Rechtbank met geen woord gerept.
Fiscale notitie Innovative Tax
Een piloot die fiscaal inwoner is van Nederland is over zijn wereldinkomen inkomstenbelasting verschuldigd in Nederland. De piloot kan in het werkland waar hij (zij) gestationeerd is en van waar uit de vluchten in het (inter)nationale verkeer worden uitgevoerd ook met de inhouding van loonbelasting te maken krijgen. Dan zal moeten worden beoordeeld of en zo ja welk belastingverdrag van Nederland met de werkstaat van toepassing is zodat dubbele belastingheffing wordt voorkomen. Een belastingverdrag wijst ofwel het land aan waar de feitelijke leiding van de luchtvaartonderneming zich bevindt of, zoals in het geval van het belastingverdrag van Nederland met Frankrijk; het land van inwonerschap van de werknemer.
Wat betreft de sociale verzekeringen zal op grond van EU verordening 883/2004 in de onderhavige situatie in beginsel de Franse sociale zekerheidswetgeving van toepassing zijn. De “thuisbasis” van de piloot is namelijk de luchthaven Charles de Gaulle (Parijs).
Een piloot is dan onderworpen aan het Franse sociale verzekeringsrecht wat overigens niet als een voordeel zal worden ervaren omdat de premies in Frankrijk (nog) hoger zijn dan in Nederland.
Innovative Tax B.V. begeleidt regelmatig piloten bij hun fiscale en sociaal verzekeringsrechtelijke zaken. Ook publiceren wij over dit onderwerp in de fiscale vakliteratuur zie het artikel over Fiscale actualiteiten piloten.
Heeft u vragen over uw eigen situatie neemt u dan gerust contact met ons op.
Stefan Everts
Erik Jansen
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
- Instantie
- Rechtbank Noord-Holland
- Datum uitspraak
- 11-02-2019
- Datum publicatie
- 21-02-2019
- Zaaknummer
- AWB - 17 _ 4320
- Rechtsgebieden
- Belastingrecht
- Bijzondere kenmerken
- Eerste aanleg - meervoudig
- Inhoudsindicatie
-
Eiser is werkzaam als piloot bij een internationale luchtvaartmaatschappij. Hij is gestationeerd op een luchthaven in Parijs. In geschil is of eiser recht heeft op een aftrek ter voorkoming van dubbele belasting ten aanzien van het loon ontvangen voor zijn werkzaamheden in Frankijk. De rechtbank is van oordeel dat artikel 15, derde lid, van het Verdrag van toepassing is. Voor de uitleg van het begrip ‘internationaal verkeer’ grijpt de rechtbank overeenkomstig het bepaalde in artikel 3, tweede lid, van het Verdrag aan bij de definitie in artikel 7.3 van de Wet IB 2001.
- Wetsverwijzingen
- Wet inkomstenbelasting 2001 7.3
- Vindplaatsen
- Rechtspraak.nl
Viditax (FutD), 22-02-2019
FutD 2019-0495
V-N Vandaag 2019/465 - Verrijkte uitspraak
Uitspraak
Rechtbank noord-holland
Zittingsplaats Haarlem
Bestuursrecht
zaaknummer: HAA 17/4320
uitspraak van de meervoudige kamer van 11 februari 2019 in de zaak tussen
[X] , wonende te [Z] , eiser
(gemachtigde: mr. M.W.F.G. Vervoort RB),
en
de inspecteur van de Belastingdienst, kantoor Eindhoven, verweerder.
Procesverloop
Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2014 een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: ib/pvv) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 135.514 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 969. Tevens is bij beschikking een bedrag van € 4.165 aan belastingrente in rekening gebracht.
Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar de aanslag verminderd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 108.263 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 969. De beschikking belastingrente is verminderd tot een bedrag van € 3.062.
Eiser heeft daartegen beroep ingesteld.
Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.
Eiser heeft een conclusie van repliek ingediend. Verweerder heeft een conclusie van dupliek ingediend.
Eiser heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 30 november 2018 te Haarlem.
Eiser is verschenen, bijgestaan door [A] en [B] . Namens verweerder zijn verschenen C.E.A. Engels, J.F.T.M. Bongers en mr. E. Bos.
Overwegingen
Feiten
1. Eiser woont in Nederland en heeft de Nederlandse nationaliteit.
2. Eiser heeft op 18 september 2010 een arbeidsovereenkomst gesloten met [A BEDRIJF] , gevestigd te Londen (hierna: [A BEDRIJF] ).
3. Eiser was in 2014 gestationeerd op de luchthaven Charles de Gaulle te Parijs in Frankrijk.
4. In 2014 heeft eiser 105 dagen gewerkt, waarvan 72 dagen buiten Frankrijk. De overige 33 dagen bestonden uit:
- -
6 dagen waarop eiser slechts tussen luchthavens in Frankrijk vloog;
- -
17 dagen waarop eiser stand-by was op de luchthaven Charles de Gaulle;
- -
6 dagen waarop eiser een training had nabij de luchthaven Charles de Gaulle;
- -
4 dagen waarop eiser in Frankrijk verbleef vanwege een focusgroep.
5. Eiser heeft op 5 april 2016 een aangifte ib/pvv voor het jaar 2014 ingediend. Hierin heeft hij verzocht om aftrek ter voorkoming van dubbele belasting voor het inkomen dat hij genoten heeft voor de werkzaamheden in Frankijk.
6. Verweerder heeft bij brief met dagtekening 17 februari 2017 een verzoek om informatie aan eiser gestuurd. De gemachtigde van eiser heeft hier bij brief van 24 maart 2017 schriftelijk op gereageerd.
7. Verweerder heeft eiser bij brief met dagtekening 29 maart 2017 een voornemen tot afwijken van de aangifte gestuurd. Vervolgens heeft verweerder met dagtekening 2 mei 2017 de definitieve aanslag ib/pvv 2014 aan eiser opgelegd. Het verzamelinkomen is overeenkomstig de aangifte vastgesteld op € 136.483. Verweerder heeft geen aftrek ter voorkoming van dubbele belasting verleend.
8. Eiser heeft bij brief, door verweerder ontvangen op 12 juni 2017, bezwaar tegen de aanslag gemaakt.
9. Verweerder heeft bij brief met dagtekening 13 juli 2017 een voornemen tot afwijzing van het bezwaarschrift aan eiser gestuurd. Voorts heeft verweerder met dagtekening 13 september 2017 uitspraak op bezwaar gedaan waarin gedeeltelijk aan het bezwaar van eiser tegemoet wordt gekomen. Verweerder heeft geen aftrek ter voorkoming van dubbele belasting verleend.
Geschil
10. In geschil is de hoogte van de aanslag ib/pvv 2014. Het geschil spitst zich toe op de vraag of eiser recht heeft op een aftrek ter voorkoming van dubbele belasting ten aanzien van het loon ontvangen voor de werkzaamheden in Frankijk.
11. Eiser neemt het standpunt in dat hij recht heeft op een aftrek ter voorkoming van dubbele belasting, omdat de heffing over het loon voor de werkzaamheden in Frankijk aan Frankrijk is toegewezen. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en tot toekenning van een aftrek van € 13.125 ter voorkoming van dubbele belasting.
12. Verweerder betwist het standpunt van eiser en concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.
13. Voor het overige verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.
Beoordeling van het geschil
14. Artikel 3, tweede lid, van de Overeenkomst tussen de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden en de Regering van de Franse Republiek tot het vermijden van dubbele belasting en het voorkomen van het ontgaan van belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen en naar het vermogen (hierna: het Verdrag) luidt als volgt:
“Voor de toepassing van de Overeenkomst door elk van de Staten heeft, tenzij het zinsverband anders vereist, elke niet anders omschreven uitdrukking de betekenis welke die uitdrukking heeft volgens de wetgeving van die Staat met betrekking tot de belastingen die het onderwerp van de Overeenkomst uitmaken.”
15. Artikel 15 van het Verdrag luidt als volgt:
“1. Onder voorbehoud van de bepalingen van de artikelen 16, 19 en 20 zijn lonen, salarissen en andere soortgelijke beloningen verkregen door een inwoner van een van de Staten ter zake van een dienstbetrekking slechts in die Staat belastbaar, tenzij de dienstbetrekking in de andere Staat wordt uitgeoefend. Indien de dienstbetrekking aldaar wordt uitgeoefend, mag de ter zake daarvan verkregen beloning in die andere Staat worden belast.
2. Niettegenstaande de bepalingen van het eerste lid is de beloning verkregen door een inwoner van een van de Staten ter zake van een inde andere Staat uitgeoefende dienstbetrekking slechts in de eerstbedoelde Staat belastbaar, indien:
a. de genieter in de andere Staat verblijft gedurende een tijdvak of tijdvakken, die in het desbetreffende belastingjaar een totaal van 183 dagen niet te boven gaan; en
b. de beloning wordt betaald door of namens een werkgever die geen inwoner van de andere Staat is; en
c. de beloning niet ten laste komt van een vaste inrichting die, of van een vast middelpunt dat de werkgever in de andere Staat heeft.
3. Niettegenstaande de voorgaande bepalingen van dit artikel is de beloning verkregen door een inwoner van een van de Staten ter zake van een dienstbetrekking uitgeoefend aan boord van een schip of luchtvaartuig in internationaal verkeer, of aan boord van een schip dat dient voor het vervoer in de binnenwateren, slechts in die Staat belastbaar.”
16. Artikel 7.3 van de Wet IB 2001 luidt als volgt:
“Tot het drijven van een Nederlandse onderneming behoort niet het vervoer te water of door de lucht van personen en zaken tussen plaatsen buiten Nederland en plaatsen in Nederland, en tussen plaatsen buiten Nederland onderling (vervoer in het internationaal verkeer), tenzij de leiding van de onderneming in Nederland is gevestigd.”
17. Het begrip ‘internationaal verkeer’ in artikel 15, derde lid, van het Verdrag is in het Verdrag niet gedefinieerd. De rechtbank grijpt overeenkomstig het bepaalde in artikel 3, tweede lid, van het Verdrag daarom aan bij de definitie in artikel 7.3 van de Wet IB 2001. Vast staat dat eiser zijn dienstbetrekking uitoefent aan boord van een luchtvaartuig dat wordt ingezet in het vervoer door de lucht tussen plaatsen buiten Nederland en dat de leiding van [A BEDRIJF] niet in Nederland is gevestigd. Dat betekent dat de beloning van eiser overeenkomstig het bepaalde in artikel 15, derde lid, van het Verdrag slechts in Nederland belastbaar is (vergelijk HR 22 april 2016, ECLI:NL:HR:2016:701). De omstandigheid dat eiser zijn werkzaamheden gedurende 33 dagen feitelijk uitsluitend binnen Frankrijk heeft verricht doet hier niet aan af, aangezien deze werkzaamheden worden verricht in het kader van voormelde dienstbetrekking.
18. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.
Proceskosten
19. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. M.W. Koenis, voorzitter, en mr. B. van Walderveen en mr. G.H. de Soeten, leden, in aanwezigheid van mr. B. Bruijnzeel, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 11 februari 2019.
griffier voorzitter
Afschrift verzonden aan partijen op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na verzending hoger beroep instellen bij het gerechtshof Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312,
1000 BH Amsterdam.
Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen:
1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.
2. het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:
a. de naam en het adres van de indiener;
b. een dagtekening;
c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;
d. de gronden van het hoger beroep.
